Η προσευχή ενός αλόγου

Ίσως νάναι και του δικού σου ή και του δικού μου ακόμη αλόγου
Αν είχανε μιλιά άραγε πόσα πολλά θα είχαν να μας πούν
Ίσως τελικά καλύτερα που μένουν καρτερικά στην σιωπή τους, καλύτερα , γιατί
μπορεί να γεμίζαμε ντροπή και θλίψη…….

Αφέντη μου ,

Τάισε με , πότισε με και περιποιήσου με ,
Και όταν η δουλειά της ημέρας τελειώσει ,
δώσε μου ένα φιλόξενο μέρος να αναπαυθώ
και ένα λιβάδι με αρκετό χώρο για μένα ,
να μπορέσω να τρέξω , να χοροπηδήσω και να παίξω,,,,
να νοιώσω ελεύθερος και ζωντανός,, έστω και για λίγο,,,
Μίλα μου , η φωνή σου συχνά σημαίνει για μένα πιο πολλά
από ότι τα ηνία ,,
Χάιδεψε με και καμιά φορά , έτσι μπορεί να σε υπηρετήσω πιο ευχάριστα και να μάθω να σε αγαπώ ,,,
Μη με χτυπάς ,μη με κλωτσάς και μη με δέρνεις
όταν δεν καταλαβαίνω αυτό που μου ζητάς ,,
αλλά δώσε μου μια ευκαιρία να μπορέσω να σε καταλάβω

Και στο τέλος , ω αφέντη μου

όταν η δύναμη της νιότης μου φύγει , σε ικετεύω 

μην με αφήσεις να πεθάνω μόνος μου στην ερημιά
από πείνα και από κρύο 

και μη με πουλήσεις σε κάποιον βάναυσο άνθρωπο που θα με βασανίζει ή θα με πετροβολά μέχρι θανάτου ,
αλλά , αντί για αυτό , καλέ μου αφέντη ,
πάρε μου την ζωή με τον πιο ευγενικό τρόπο ,
και ο Θεός ,θα σε ανταμείψει, εδώ και στην άλλη ζωή .
Μην το θεωρήσεις ανευλάβεια αν στο ζητήσω αυτό στο όνομα αυτού που γεννήθηκε σε ένα στάβλο

Αμήν

horseman.