Υπάρχουν λιοντάρια και λιοντάρια. Υπάρχουν κι εξημερωμένα λιοντάρια. Ο ειδικός μελετητής της συμπεριφοράς των ζώων Kevin Richardson έχει ένα τέτοιο απίστευτο χάρισμα με άγρια ζώα που μπορεί να περάσει τη νύχτα με τα λιοντάρια ΧΩΡΙΣ τρέμουλο ή φόβο να του επιτεθούν. Το ίδιο συμβαίνει με τα τσιτάχ, τις λεοπαρδάλεις και τις ύαινες που δεν αποτελούν απειλή για τον ίδιο.
Ο Kevin Richardson εργάζεται
για την διατήρηση της άγριας ζωής σε μια περιοχή κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότια Αφρική, όπου εξασκεί το χάρισμα που έχει με τα άγρια ζώα.
Συνήθως μελετά την συμπεριφορά των κοινωνικών ομάδων των ζώων και την κοινωνική δομή τους. Ο Kevin είναι τόσο ενστικτωδώς συγχρονισμένος με αυτά τα ζώα που ακόμα και οι ύαινες μητέρες του επιτρέπουν να βλέπει τα νεογέννητά τους χωρίς να φοβάται μήπως του επιτεθούν.
Όμως, τα λιοντάρια είναι τα αγαπημένα του. Τα αγαπά για την άνεϋ όρων αγάπη τους, το καθένα έχει τον χαρακτήρα του και του φέρεται με τον δικό του τρόπο, μιλώντας τους με χαϊδευτικό τρόπο, μα πάνω απ’ όλα τα αντιμετωπίζει με σεβασμό.
Ο Kevin ήταν πρώην μαθητής της ανθρώπινης φυσιολογίας, που μελετούσε την προ και μετεγχειρητική κατάσταση ανθρωπίνων ασθενών. Μερικοί άνθρωποι έχουν την ικανότητα να συνδέονται με θηρία και τα ζώα καλύτερα από ό, τι άλλους ανθρώπους. Ο Kevin στράφηκε στα ζώα πριν από δέκα χρόνια όταν κατάλαβε ότι θα μπορούσε να εμπιστευτεί περισσότερο ένα λιοντάρι από έναν άνθρωπο.
Μετά από μια στενή αναμέτρηση με ένα 4 ετών αρσενικό σε πρώτες ημέρες του, πήρε ένα μάθημα που δεν θα μπορούσε ποτέ να το ξεχάσει. Το ζώο τον κάρφωσε στο έδαφος και άρχισε ν
α τον δαγκώνει μέχρι ο Kevin από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σταμάτησε να αντιστέκεται. Και τότε το λιοντάρι σταμάτησε να τον δαγκώνει.
Η φιλική συμπεριφορά των άγριων ζώων περιορίζεται συχνά σε συγγενείς και περιοδικούς συντρόφους και σπανίως επεκτείνεται σε άγνωστα άτομα. Ο Kevin λέει ότι είναι πιο σίγουρος με τα ζώα που γνωρίζει από την γέννησή τους, αλλά ισχυρίζεται ότι μπορεί να γίνει στενός φίλος με κάθε λιοντάρι σε λιγότερο από ένα χρόνο, όταν είναι ακόμη αρκετά ευέλικτο, ώστε να τον δεχτεί ως μέρος της δικής του υπερηφάνειας.
"Θα πρέπει να βασιστώ στο ένστικτό μου για να «μετρήσω» ένα ζώο ή μια κατάσταση, και δεν θα προσεγγίσω ποτέ ένα πλάσμα αν κάτι δεν «πάει» καλά.”
Πολλοί μοντέρνοι εκπαιδευτές ζώων χρησιμοποιούν θετική επιβράβευση - μετά από μια καλή συμπεριφορά με κάτι χρήσιμο για το ζώο όπως τροφικές ανταμοιβές για να αυξήσει τη θετική συμπεριφορά - και το αντίστροφο.
Ο Kevin δηλώνει, «δεν χρησιμοποιώ ποτέ μπαστούνια, μαστίγια ή αλυσίδες, μόνο υπομονή. Μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά αυτό είναι ένα πάθος για μένα, δεν είναι δουλειά μου».
πηγή
Ο Kevin Richardson εργάζεται
για την διατήρηση της άγριας ζωής σε μια περιοχή κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότια Αφρική, όπου εξασκεί το χάρισμα που έχει με τα άγρια ζώα.
Συνήθως μελετά την συμπεριφορά των κοινωνικών ομάδων των ζώων και την κοινωνική δομή τους. Ο Kevin είναι τόσο ενστικτωδώς συγχρονισμένος με αυτά τα ζώα που ακόμα και οι ύαινες μητέρες του επιτρέπουν να βλέπει τα νεογέννητά τους χωρίς να φοβάται μήπως του επιτεθούν.
Όμως, τα λιοντάρια είναι τα αγαπημένα του. Τα αγαπά για την άνεϋ όρων αγάπη τους, το καθένα έχει τον χαρακτήρα του και του φέρεται με τον δικό του τρόπο, μιλώντας τους με χαϊδευτικό τρόπο, μα πάνω απ’ όλα τα αντιμετωπίζει με σεβασμό.
Ο Kevin ήταν πρώην μαθητής της ανθρώπινης φυσιολογίας, που μελετούσε την προ και μετεγχειρητική κατάσταση ανθρωπίνων ασθενών. Μερικοί άνθρωποι έχουν την ικανότητα να συνδέονται με θηρία και τα ζώα καλύτερα από ό, τι άλλους ανθρώπους. Ο Kevin στράφηκε στα ζώα πριν από δέκα χρόνια όταν κατάλαβε ότι θα μπορούσε να εμπιστευτεί περισσότερο ένα λιοντάρι από έναν άνθρωπο.
Μετά από μια στενή αναμέτρηση με ένα 4 ετών αρσενικό σε πρώτες ημέρες του, πήρε ένα μάθημα που δεν θα μπορούσε ποτέ να το ξεχάσει. Το ζώο τον κάρφωσε στο έδαφος και άρχισε ν
α τον δαγκώνει μέχρι ο Kevin από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σταμάτησε να αντιστέκεται. Και τότε το λιοντάρι σταμάτησε να τον δαγκώνει.
Η φιλική συμπεριφορά των άγριων ζώων περιορίζεται συχνά σε συγγενείς και περιοδικούς συντρόφους και σπανίως επεκτείνεται σε άγνωστα άτομα. Ο Kevin λέει ότι είναι πιο σίγουρος με τα ζώα που γνωρίζει από την γέννησή τους, αλλά ισχυρίζεται ότι μπορεί να γίνει στενός φίλος με κάθε λιοντάρι σε λιγότερο από ένα χρόνο, όταν είναι ακόμη αρκετά ευέλικτο, ώστε να τον δεχτεί ως μέρος της δικής του υπερηφάνειας.
"Θα πρέπει να βασιστώ στο ένστικτό μου για να «μετρήσω» ένα ζώο ή μια κατάσταση, και δεν θα προσεγγίσω ποτέ ένα πλάσμα αν κάτι δεν «πάει» καλά.”
Πολλοί μοντέρνοι εκπαιδευτές ζώων χρησιμοποιούν θετική επιβράβευση - μετά από μια καλή συμπεριφορά με κάτι χρήσιμο για το ζώο όπως τροφικές ανταμοιβές για να αυξήσει τη θετική συμπεριφορά - και το αντίστροφο.
Ο Kevin δηλώνει, «δεν χρησιμοποιώ ποτέ μπαστούνια, μαστίγια ή αλυσίδες, μόνο υπομονή. Μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά αυτό είναι ένα πάθος για μένα, δεν είναι δουλειά μου».
πηγή
0 ΧΛΙΜΙΝΤΡΙΣΑΝ:
Δημοσίευση σχολίου