Black beauty Μαύρη Καλλονή

Συγγραφέας: Sewell Anna
Μεταφραστής: Μαρκάκης Γιώργος
Εικονογράφος: Geldart William
Εκδότης: Ερευνητές
Σειρά: Αριστουργήματα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας και η Εποχή τους

ISBN: 960-368-232-2
ISBN 13: 978-960-368-232-5

Γλώσσα: Ελληνικά
Έτος Έκδοσης: 2001
Τόπος Έκδοσης: Αθήνα

Αριθμός Σελίδων: 208
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 24χ18

Γλώσσα Πρωτοτύπου: Αγγλικά
Τίτλος Πρωτοτύπου: Black beauty

Εκδόθηκε το 1877 και από τότε αποτελεί μια από τις πιο ....
αγαπημένες ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ με κεντρικό ήρωα ένα ζώο.
Η δραματική ιστορία της Μαύρης Καλλονής δεν συγκλόνισε μόνο όσους διάβασαν, αλλά αποτέλεσε την αφορμή για να δημιουργηθούν δεκάδες φιλοζωικές οργανώσεις (τότε) για τη βελτίωση της μεταχείρισης των αλόγων από τους ανθρώπους.
Και μπορεί η Άννα Σίγουελ - που έγραψε το βιβλίο αυτό επειδή αγαπούσε τα ζώα και κυρίως τα άλογα - να απεβίωσε μόλις πέντε μήνες μετά την έκδοσή του, έχοντας αποκομίσει μόνο 20 λίρες, ωστόσο η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματός της, η Μαύρη Καλλονή, ζει αναλλοίτρωτη στο χρόνο, συνεχίζοντας να συγκλονίζει και να συγκινεί τους όσους διαβάσουν την ιστορία της.

Η συγγραφέας που "πληγωνόταν βαθιά βλέποντας τους ανθρώπους να φέρονται βάναυσα στα άλογα", τόλμησε να εμφανίσει το βιβλίο της ως "αυτοβιογραφία ενός αλόγου" βάζοντας τη Μαύρη Καλλονή να διηγηθεί την ιστορία της στο πρώτο πρόσωπο και να περιγράψει τις "περιπέτειές, τις χαρές και τις λύπες που γνώρισε στη ζωή της".
Τι να πει κάποιος για τη Μαύρη Καλλονή; Αυτό το θαυμάσιο ζώο με "γλυκό και ήρεμο χαρακτήρα" που ήταν "δυνατό", είχε "ζωντάνια και θάρρος", "εξαιρετικές ικανότητες" και "ξεχωριστό ένστικτο" τα λέει όλα από μόνο του.
"(...) Όσο ήμουν ακόμα μικρό, τρεφόμουν με το γάλα της μητέρας μου, γιατί δεν μπορούσα να βοσκήσω γρασίδι. Την ημέρα έτρεχα στο πλάι της και τη νύχτα ξάπλωνα κοντά της. Όταν έκανε πολλή ζέστη, στεκόμασταν δίπλα στη λιμνούλα, κάτω από τη σκιά των δέντρων, κι όταν είχε κρύο, χωνόμασταν στο δασάκι με τα έλατα (...)".
"(...) Ο αφέντης μας ήταν γλυκός και καλοσυνάτος άνθρωπος. Μας καλοτάιζε, μας είχε όμορφο στάβλο να μένουμε και μας μίλαγε γλυκά - τόσο γλυκά όσο και στα μικρά παιδιά του. Τον αγαπούσαμε πολύ, και ιδιαίτερα τη μητέρα μου. Μόλις τον έβλεπε στην καγκελόπορτα, χλιμίντριζε χαρούμενη και τριπόδιζε κοντά του. Εκείνος τότε τη χάιδευε και έλεγε "Πώς τα πάμε, λοιπόν, Χαϊδεμένη μου; Τι κάνει ο μικρός Μαυρούλης σου;"
Διαβάστε το! Είτε το έχετε, είτε δεν το έχετε ξαναδιαβάσει.
"Μαύρη Καλλονή"
Άννα Σίγκουελ
Εκδόσεις: Καστανιώτη.