Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λέει πράγματα, με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: "Μα τί είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα!"...Το "πράσσειν άλογα" λοιπόν, δεν είναι "πράσινα άλογα", όπως πιστεύει πολύς κόσμος, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση.
Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρεμφάτου του ρήματος "πράττω" ή "πράσσω" (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το "πράττειν" ή "πράσσειν" και του "άλογο" που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό "λόγος"=λογική (μία από τις αρκετές έννοιές του) με το α στερητικό μπροστά. Επομένως "Α-λογο=παράλογο" =>"Πράσσειν άλογα", το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα.
Ουσιαστικά λοιπόν η φράση αυτή προέκυψε από σφάλμα στη μορφή τουλάχιστον που τη χρησιμοποιούμε στο νεοελληνικό λόγο(πράσινα άλογα), γεγονός στο οποίο συνέβαλε και η φωνητική εκφορά, καθώς το "πράσσειν άλογα" και το "πράσινα άλογα" ακούγονται σχεδόν ίδια και είναι δυνατόν να συγχέονται από κάποιον μη γνώστη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
0 ΧΛΙΜΙΝΤΡΙΣΑΝ:
Δημοσίευση σχολίου